จากข้อมูลใน http://www.partiharn.com/contents/147708/
เรื่องที่มโนใส่ร้ายหลวงพ่อ แล้วทำให้ชาวเน็ตเชื่อว่าเป็นจริง
สืบเนื่องจากการกล่าวหา ว่าร้ายพระธัมมชโยในด้านต่างๆ ข้อแท้จริงนี้จะทำให้ท่านได้ข้อมูลที่แท้จริง
อาตมา (อาสภกนฺโต ภิกขุ) เห็นอะไรบ้างที่ต่างจากเขา (นายมโน)
๑. หลวงพ่อเป็นผู้สมถะ ท่านเป็นต้นแบบในการดำรงชีวิตแบบพระอย่างแท้จริง กุฏิของหลวงพ่อหลังเล็ก ๆ มีเพียงห้องน้ำเล็ก ๆ ถังและขัน อย่างละใบ มีเตียงหนึ่งเตียง กับโต๊ะเขียนหนังสือ ในห้องจะโล่ง ไม่มีอะไรรกรุงรัง เพราะหลวงพ่อชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย
๒. หลวงพ่อเป็นผู้รักการปฏิบัติธรรม ทุกครั้งที่พวกเราไปนั่งธรรมะกับท่าน ท่านจะเป็นบุคคลแรกที่ไปถึงห้องปฏิบัติธรรม มีครั้งหนึ่งที่อาตมาและหมู่คณะได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่ต่างจังหวัดกับท่าน อาตมาอุตส่าห์ว่าจะไปให้ถึงก่อนใครในช่วงเช้า ปรากฏว่า เมื่อเข้าไปในห้องปฏิบัติธรรม ในขณะนั้นเป็นเวลา ๐๔.๐๐ น. ก็พบหลวงพ่อท่านนั่งหลับตาอยู่ก่อนแล้ว เลยไม่ทราบว่าท่านมาตั้งแต่เมื่อไร และตลอดเวลาที่อยู่กับท่าน ท่านจะพูดอยู่ไม่กี่เรื่อง คือ เรื่องการปฏิบัติธรรม เรื่องหลวงปู่วัดปากน้ำ และเรื่องคุณยายอาจารย์
๓. หลวงพ่อมีความเป็นอัจฉริยะในด้านการปั้น แต่ท่านจะปั้นรูปของพระพุทธรูป และหลวงปู่ หลายครั้งที่ท่านจะเรียกลูก ๆ พระให้ไปช่วยกันปั้นท่านจะบอกเสมอว่า ใครปั้นเป็นแบบได้สวย หลวงพ่อจะเอาเป็นองค์ต้นแบบ
๔. หลวงพ่อมีความเป็นอัจฉริยะในด้านอักษรศาสตร์ จากเดิมที่ท่านก็ไม่เคยเขียนโคลง กลอน แต่เมื่อมีผู้รู้มาแนะนำเพียง วันสองวัน หลวงพ่อเขียนโคลง กลอน ออกมาสอนลูกได้เป็นเล่ม และคำสอนนั้น ล้วนแล้วแต่สอนให้ลูกพระลูกเณร อยู่ในเส้นทางของการสร้างบารมี
๕. หลวงพ่อเป็นผู้นำที่ใจกว้าง ไม่ใช่อย่างที่อดีตพระคนนั้นกล่าวหา หลวงพ่อท่านให้มีคณะกรรมการบริหารวัด ซึ่งอาตมาก็เป็นหนึ่งในผู้บริหารจึงกล้ากล่าวได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า หลวงพ่อไม่เคยเข้ามาก้าวก่ายการทำงานของคณะกรรมการบริหารเลย มีแต่คณะกรรมการบริหารด้วยซ้ำที่มักจะเข้าไปขอคำแนะนำจากท่าน
๖. หลวงพ่อเป็นต้นแบบของความเคารพ ทุกครั้งที่หลวงพ่ออบรมลูก ๆ ท่านจะพูดยกตัวอย่าง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลวงปู่วัดปากน้ำ คุณยายตลอดเวลา ยังจำได้ว่า ท่านเคยถามว่า พวกเราอ่านปฐมสมโพธิกถา(ซึ่งเป็นประวัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยละเอียด) จบกันกี่รอบ อาตมาตอบท่านด้วยความภาคภูมิใจว่า อ่านจบสามรอบ หลวงพ่อท่านชมว่า ดีจัง แต่ภายหลังมีโอกาสสอบถามท่าน ท่านบอกว่า หลวงพ่ออ่านจบไม่ต่ำกว่า ๒๑ รอบ ท่านให้เหตุผลว่าเมื่อไรก็ตามที่อ่านประวัติของพระพุทธเจ้าจะทำให้ท่านเกิดกำลังใจในการสร้างบารมี
๗. หลวงพ่อเป็นต้นแบบในเรื่องความอดทน ลองนึกดูเถิดว่า หากเป็นเราแค่เจ็บป่วยนิดหน่อย ก็ต้องการพักแล้ว แต่นี่หลวงพ่อมีโรคประจำตัวหลายอย่าง ทั้งขาก็เจ็บ แต่ด้วยความเมตตา ยังมาลงสอนธรรมะให้กับลูก ๆทุกวัน และตั้งแต่สร้างวัดมาจนถึงปัจจุบัน หลวงพ่อไม่เคยอยู่นิ่งเฉย ทำทุกสิ่งกับลูก ๆ และหลายครั้งที่ท่านมาร่วมลอกคลองกับลูกพระลูกเณรโดยไม่ได้ คิดว่าฉันเป็นเจ้าอาวาสฉันจะทำสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ฯลฯ
อาตมาคิดว่า สิ่งที่ยกตัวอย่างมานี้เป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งในคุณธรรมของหลวงพ่อที่ขอยกมาให้ดู ส่วนว่าเมื่ออ่านแล้วจะเชื่อหรือไม่ก็อยู่ที่มุมมองและวิจารณญาณของผู้อ่านว่าจะเชื่อใคร ระหว่างผู้ที่อ้างตนว่าเป็นศิษย์คนสำคัญแต่ไม่เคยอยู่จำพรรษาที่วัด ไม่เคยเป็นคณะกรรมการบริหาร ไม่เคยได้รับการยอมรับจากใคร แม้เมื่อออกจากวัด ไปอยู่ที่ไหนก็อยู่กับเขาได้ไม่นาน ถูกขับออกจากวัดทุกแห่ง จนในที่สุดต้องลาสิกขาไป ที่วัดพระธรรมกาย หลวงพ่อไม่เคยมีศิษย์คนสำคัญ เพราะท่านรักลูกทุกรูปทุกคนเท่ากัน เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เพียงแค่อาตมาเท่านั้นแต่ทุกรูปทุกคน ทุ่มเทชีวิตจิตใจให้กับการเผยแผ่งานพระพุทธศาสนาแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ก็เพราะยึดถือหลวงพ่อเป็นต้นแบบนั่นเอง
อาสภกันโต ภิกขุ
